You want to see palace? Transport? Where are you from? Deze vragen zijn ons tijdens ons verblijf in Jogjakarta vele tientallen keren gesteld. Wanneer we antwoorden dat we uit Belanda komen spreken velen spontaan enkele woordjes Nederlands en beginnen vervolgens over hun oom in Den Haag (de meesten wonen toevalligerwijs in de Javastraat) of die goeie vriend in Rotterdam. Na het uitwisselen van enkele woordjes in elkaars taal ('goedmidag,... lekke ete, dankoewel... ) komt men ter zake; 'You are lucky you arrive today. There is art competition and today is last day. Only 5 minutes walk. I will show you.' Deze 'kunst-competitie' (of 'demonstration of process of making art' of gewoon 'exposition') blijkt vervolgens een winkeltje te zijn (zij noemen het expositieruimte) waar batikschilderijen worden aangeboden tegen veel te hoge prijzen. Lokaal worden deze mensen de batik-maffia genoemd. Zegt genoeg denk ik

Overigens waren we wel degelijk lucky. De dag dat wij hier aankwamen was er 's avonds een parade ter ere van het 255 jarige bestaan van de stad. Een enorme stoet van traditioneel geklede dansgroepen en praalwagens baande zich een weg door de mensenmassa terwijl heerlijke muziek uit de speakers knalde. Leuk om zo midden in een volksfeest te belanden!

Yogya, zoals deze plek liefkozend door de Javanen wordt genoemd, is een prettige, relatief moderne stad. Er zijn hier nog veel gebouwen uit de Nederlandse koloniale tijd te vinden. Centraal in de stad ligt het Kraton, een ommuurde woonwijk waar het paleis van de sultan staat. Vroeger was het Kraton volledig in privébezit van de sultan, nu wonen er zo'n 25.000 mensen in verschillende kampungs die rondom het paleis gelegen zijn.

De wijk waar wij verbleven bestaat uit een wirwar van smalle steegjes, waar vele losmens (guesthouses), goedkope eettentjes en wasserijtjes gevestigd zijn.Perfect voor backpackers dus!

De eerste nacht zaten wij in een losmen met een laid-back reggaesfeertje. Na een lange, warme dag was het lekker chillen met een lokaal biertje onder het rieten dak tussen de boeddha-beelden. Ondanks de gezelligheid zijn we de volgende dag toch maar op zoek gegaan naar een ander onderkomen. Een kakkerlakje hier of een paar mieren daar vinden we geen punt, daar ontkom je in deze contreien ook bijna niet aan, maar een waterballet in de kamer na elk gebruik van de douche vonden we niet ideaal.

Direct om de hoek van ons wijkje begint Jalan Malioboro, de grootste winkelstraat van Yogya. Een aaneenschakeling van winkeltjes en stalletjes. Naast het grote aanbod batik, kleding, teenslippers en prullaria worden hier van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat de lekkerste snacks verkocht. Van broodje bakpau tot gebakken banaan en van gefrituurde tahu-balletjes tot schijfjes tempeh met sambalsaus, de keus is enorm! Echt feest wordt het tegen negen uur 's avonds. Dan maken de stalletjes plaats voor mobiele restaurantjes (warungs) waar je op grote tapijten aan lage tafels de heerlijkste gerechten kan verorberen.

Yogya is een uitstekende uitvalsbasis voor uitstapjes naar de grote trekpleisters van de regio; de wereldberoemde Borobodur, de Merapi-vulkaan en Prambanan.

Prambanan is het grootste Hindu-Javaanse tempelcomplex van Indonesië.De naambetekent 'veel priesters'. Het complex isrond het eind van de eerste eeuw gebouwd en bestaat uit vele tempels. Tijdens een zware aardbeving in de 16e eeuw is het complex verwoest waarna in 1930 is begonnen met de restauratie. Inmiddels zijn 7 tempels gerestaureerd. De hoogste tempel is 45 meter hoog en de muren van de tempels zijn volledig bedekt met reliëfs van priesters die in vele taferelen zijn afgebeeld. Het uit de rotsen houwen van deze reliëfs moet echt een enorme klus zijn geweest, heel indrukwekkend!

Tijdens de grote aardbeving in 2006 is het complex ernstig beschadigd. De gerestaureerde tempels zijn blijven staan, maar vele rotsblokken zijn naar beneden gevallen. Inmiddels is gelukkig een groot deel van de schade hersteld. Toen wij er waren hadden we haast het hele complex voor onszelf. Handig voor de foto's.

Minstens zo indrukwekkend was ons bezoek aan de Borobudur. Dit boeddhistische heiligdom bestaat uit een massief bouwwerk (stoepa) van 123 bij 123 meter. Er zijn 9 etages waarvan de onderste 6 vierkant zijn en de bovenste drie rond. Op de bovenste etages staan 72 kleine stoepa's, met daarin beelden van de Boeddha. Het complex dient nog altijd als gebedsoord. Elke ochtend lopen pelgrims iedere etage 7 maal rond, met de klok mee. Wij hebben het bij één keer gelaten, vonden wij wel genoeg met een temperatuurtje van 36 graden...

Na ons bezoek aan de Borobudur hebben we de bus gepakt naar Magelang. Hier heeft Miriam zo'n beetje het hele gemeentehuis opgetrommeld om er achter te komen of er nog iets te vinden is van de projecten die haar opa en oma hier destijds zijn gestart. Dit heeft geen concreet adres opgeleverd (destijds werden hier nog geen papieren archieven bijgehouden) maar het was tof dat de mensen uitvoerig de tijd namen voor ons. En... Miriam heeft de stad gezien waar haar vader zijn eerste stapjes heeft gezet. Btw: Derk Bolt, eat your heart out!

Uiteindelijk zijn we 5 dagen in Yogya gebleven, waarna we met een minibusje naar Surabaya zijn gereden (de trein was helaas volgeboekt) om van daaruit per trein en daarna met de boot richting Bali te gaan.

De rit in de minibus was een belevenis op zich, maar daarover verhalen we een volgende keer (iets met een slapende chauffeur en Russisch roulette).

Tijdens ons flitsbezoek aan Surabaya zagen we een Marine-onderzeeër uit de tweede wereldoorlog op de kade liggen. Mijn opa (die ik helaas nooit gekend heb) was hier een aantal jaren gestationeerd, wie weet heeft hij wel op déze boot gevaren.

Terwijl ik dit stukje voltooi, luister ik naar het fluiten van de vele vogels terwijl het watervalletje in het zwembad naast mij op de achtergrond klatert... We're on Bali!