Ik heb m'n tanden geflost, me van haver tot gort glad geschoren en het beleefd bij Ici Paris gebedelde Gucci monstertje leeggegoten in mijn nek en omgeving. Klaar om 30 te worden.

Bas vraagt of ik bananenpannenkoek wil voor ontbijt. Lekker! Gisteren kreeg hij acuut zin in cola en zou een blikje ijsthee meenemen op de terugweg. 20 zwembaantjes later kwam hij terug.

'O stom, ijsthee vergeten.'

Ik zag ook geen cola en probeerde al zwemmend te zien of er iets anders in het scooter-zadel zat. Niks. Kleren vlogen uit en een bommetje wiegde me zowat het zwembad uit.

De bananenpannenkoek is er niet maar op de trap ruik ik een on-Indonesisch luchtje. De tafel is veranderd in een feestdis van gebakken ui, tomaat en bacon, rambutan, mango, papaya, meloen, vers fruitsap, croissantjes, bruine notenbroodjes, ei en oude kaas. En koffie en yoghurt. Ik wil me niet aanstellen maar ik vind het waanzinnig! Onze gastvrouw en -heer weten hoe je iemand gelukkig kan maken.Vooral vers brood en kaas zijn onvindbaar hier, dus dit is mieters!

Naast mijn koffie staat een groen kraalgeregen doosje met daarin 2 mooie ronde schelpen met oorhangers eraan en een kleurrijke schelpenring, eentje die schittert. Ik kijk waarschijnlijk redelijk vertederd want dat ben ik ook. Bas glundert terecht. Ze zijn prachtig uitgezocht. En fijn dat het meisje in de winkel dezelfde ringmaat heeft als ik (hoe doet hij dat eigenlijk bij de Hunkemöller, toch es vragen). Sabbelend op een stuk mango hoor ik dat ik zo dadelijk een massagebeurt krijg van hem in de tuin. Relaxed!

Mijn nieuwe schelpen bungelen aan mijn oren en ik knik een beetje extra veel tegen de vrouw in de massagesalon, voelt leuk. De massage is niet in de tuin en niet van Bas, maar in een paradijsje dat alleen locals weten te vinden. Bas heeft een verwenuitje bekokstoofd met onze huiseigenaren. Te gek!

Oké ik beken, nooit eerder een officiële massage gehad en ook geen gezichtsgefruts. Behalve natuurlijk van Bas en het zelfgegraven kleismeren met vriendinnetjes.

Ik mag kiezen uit de geurige omschrijvingen en ga voor de Balinese massage en een facial treatment. De uitleg ziet er veelbelovend uit. Bas doet mee, extra leuk. We volgen 2 zijdezachte dames naar een groene kamer met veranda, bamboe, lekkere luchtjes, 2 uitnodigende tafelbedden en een melodie die aan Chinese tempelmuziek doet denken. We krijgen een alleraardigst slipje aangeboden en een hoofdkapje, dat betekent dat de rest uit kan. Het slipje heeft geen voor- of achterkant dus het staat enig, vooral bij Bas. Ik overweeg te vragen waar je ze kan kopen.

Als we op onze buik liggen wordt er een dekentje over ons heen gelegd. Onze voeten worden gewassen, ze zijn niet echt vies maar ik kan me d´r wat bij voorstellen. Ik voel hoe vlakke handen over mijn schouders, rug en benen heen en weer lopen. Het dekentje wordt met een hoek van mijn rechtbeen af gevouwen en 2 geoliede handen beginnen aan het fijne werk. Van onderaf wordt mijn been naar omhoog en terug soepel-gemasseerd met draaiende, knedende, duwende en kloppende bewegingen. Soms herken ik handen en vingers, soms twijfel ik of er andere prettige apparaatjes bij komen kijken. Bv wanneer met de onderarmen over mijn been wordt gerold als een soort verzameling deegrollertjes. Het voelt in elk geval heeeurlijk en ik moet oppassen niet te gaan kreunen. Het duurt ook zo lekker lang allemaal.

Na rechts komt links en na onder komt boven. Ik raak met de minuut in stiller geluk en ben mateloos tevreden over deze keuze. En over mijn spiegelgladde benen. Dat waardeert de masseuse volgens mij ook. Ik lig te bedenken dat deze verwennerij wel eeuwig mag duren als beide masseuses ons tegelijk vragen ons om te draaien. Wat een geweldige uitvinding. We beginnengewoon weer opnieuw, andere kant.

Ik bega de vergissing Bas aan te kijken en zie z´n mutsje boven zijn gelukzalig gezicht. Ik denk aan het slipje en probeer een genadeloze aanval van slappe lach te onderdrukken. Liggen we dan! Onee, ik wil echt niet gaan lachen, niet nu. Mijn glimlach gaat van oor tot oor en ik dwing mezelf mijn mond dicht te houden. Net als ik weer controle heb, voel ik een glijerige hand langs mijn lies. Ik geloof dat ik een beetje gek word nu. Het kietelt zo dat ik al aan een stuip denk zodra haar handen bij mijn knie naar boven gaan. Ze test mijn uithoudingsvermogen een keertje of 10 en net als ik denk dat ik het echt niet meer hou, beloont ze me met de allerlekkerste teenmassage die een mens genieten kan. Die plekjes tussen de tenen, als je ooit iemand echt een pleziertje wil doen, dan moet je daar friemelen... Dat wist mijn moeder ook heel goed! Uren kon ze de tijd nemen om mijn voetjes te poedelen.

Terwijl mijn rechterbovenbeen behandeld wordt, vraag ik me stiekem af wat ze met borsten doen. Daar hoor je nou nooit wat over en je ziet er ook nooit foto´s van. Ik hou m´n fantasie gedeisd, wat onmogelijk zou zijn als mijn masseuse die knappe lichtbruine ober van gisteravond zou zijn (ai, ga ik weer). Voor ik het weet, weet ik het. Ah tuurlijk, die worden vrolijk meegemasseerd. Woeiiii...

Dizzy van geluk en een paar cm gegroeid mogen we na een uurtje tafel onder de douche, buiten op de veranda. Ik voel de natintelingen in mijn handpalmen en voetzolen waarerg prettige rondjes in zijn geduwd.

Ons geluk kan niet op want er is een ronde 2. Of we willen volgen naar boven om onze ´facial´ te ontvangen. Nu hebben we elk een eigen kamertje. Ik krijg een lange rok dus al het andere mag weer uit, al vraag ik me even af waarom; maar goed, het zal wel. Met de lange rok op mijn heupen en een watertje in mijn hand, gluur ik door de blinds naar buiten. Als mijn facial verzorgster binnen komt, ontdek ik een stiekeme lach achter haar maskertje. Mijn lange rok blijkt een jurk. Ze trekt em goed en ik neem me voor niet meer te bewegen tot iets 3 keer voorgedaan wordt (waarom heb ik dit soort ongein altijd...).

Als ik lig hoor ik kleine papgeluidjes achter me. 2 zachte sponsjes wassen mijn gezicht en er volgt een lekker sausje dat uitvoerig rondgestreeld wordt. Ze weten hier echt wat fijn is. Daarna wordt subtiel een scrub aangebracht. Het doek waar ze mijn haar in gebonden heeft wordt nog eens extra goed vastgezet. Als er nu een foto gemaakt zou worden, heb ik flaporen en die heb ik normaal niet. Mijn gezicht wordt opnieuw gewassen met een lekker geurende lotion.

Er gaat een operatielicht aan. Ik durf niet te kijken, bang dat één van de goedjes in mijn ogen korrelt. Ineens voel ik iets scherps bij mijn neus (wordt ie eindelijk rechtgezet? Eindelijk iemand die mij begrijpt...). Het voelt alsof mijn neusbeentje heel langzaam gebroken wordt, maar na een paar kneepjes begrijp ik dat het om mee-etertjes gaat. Nooit last van gehad, tot nu. Ik wacht op een schreeuw van Bas maar blijkbaar houdt ook hij zich dapper. Ze stopt steeds net op tijd, of eigenlijk net niet. Als beloning zijn de heerlijk zachte gezichtsbadjes tussendoor extra weldadig.

De 2 beroemde schijfjes mogen in mijn ogen trekken - geen komkommer, eerder zachte poffertjes maar ik gok op iets oneetbaars. Zodra je bedenkt dat je je ogen dicht moet houden, wordt het ineens knap moeilijk om niet te kijken. Maar ik hou braaf vol.

Er volgt een laatste zalving en een uitvoerige gezicht-, hoofd-, en nekmassage en zodra Bas en ik elkaar treffen op de trap, zien we het gelijk: we zijn verlicht, herboren, happy en volledig mee-eterschoon. Zelfs een pasgewassen baby heeft meer mee-eters dan wij.

Klein intermezzo, nu ik eraan denk. We vinden het helemaal super om jullie reacties te lezen en genieten ervan als we horen dat jullie met onze schrijfsels en foto's meereizen; geeft een klein beetje thuisgevoel. Het liefst reageren we steeds even maar dat is niet zo makkelijk. We waarderen het in elk geval heel erg! :)

Als je op Bali jarig bent en je hebt zo'n fijne partner die stiekem in het restaurant aan de ober laat weten dat je jarig bent, dan kan je veel geluk hebben. Om te beginnen kent het geslijm van de overijverige obers geen grenzen. De ene ober zet zijn allerbreedste grijns op en houdt die rustig een uur vast (ook onder het praten, dus elke klinker heeft een 'i' klank).

De andere ober begint met een vleiend woordje over het land waar je vandaan komt en eindigt met zijn levensverhaal, terwijl je schuimende coctailtje doodslaat. De vriendelijkheid steelt alle harten (en als je niet uitkijkt de inhoud van je portemonnee). Het geeft een supergezellige sfeer en da's heel wat waard. De kok maakt de maaltijd af met hartjes van rijst en ontroerend lekkere vissaté.

Maar de kers op onze taart komt van een jongen dat stil aan een tafel verderop zit. Hij hoort blijkbaar bij het restaurant want de lachober kondigt de komst van zijn vriend naar ons tafeltje aan. Hij wil me wat geven. Hij heeft het kettinkje zelf gemaakt - verkoopt ze normaal op het strand - en het symboliseert liefde en vertrouwen.

We zijn één en al 'wauw!' en dat houden we voorlopig nog wel even vast...