Onvoorstelbaar, wat vliegt de tijd! De eerste maand is echt omgevlogen. Na 30 dagen Java en Bali zitten we nu alweer een paar dagen Down Under! We hebben een campervan gescoord waarmee we rondtoeren door Zuidwest-Australië. Het kamperen in de overweldigende natuur, de dagelijkse BBQ, de kangoeroes, de kleurrijke vogels en het gebrek aan elektriciteit en internet brengen ons helemaal terug in de tijd.

We bulken nu al van alle indrukken hier, maar hebben nog geen verslag gedaan van onze belevenissen op Bali. Het schiet er al snel bij in merken we, ook omdat we geen internet hebben (behalve nu dus heel even, nu we na een paar dagen weer even in de bewoonde wereld komen). Dus voor we Bali overslaan, even een kort verslag

De eerste week hebben we doorgebracht in Lovina. Het was ons plan om hier een paar dagen te blijven, maar de gastvrijheid van Klaas en Eka, hun dochtertje Ana en het heerlijke zwembad bij hun huis konden we moeilijk achter laten.

Hun accommodatie, Villa Balinda, is een enorme aanrader. Wij hadden het grote geluk dat ze de gastenkamers aan het verbouwen waren, waardoor we een prachtige kamer in de villa mochten gebruiken. De hele locatie is een paradijs van bloemen, vogels en vriendelijkheid. Een plek voor genieters.

Lovina is een rustige kustplaats in het noorden. Een perfecte uitvalsbasis om het noordelijke deel van het eiland met scooters te verkennen, wat we ook gedaan hebben. We hadden enige twijfels over onze veiligheid - het verkeer is ook hier chaotisch dus vrij link en de Balinese scooters kunnen 120 km/u - en we hebben geen motorrijbewijs, wat officieel moet. Maar goed, dat heeft ongeveer niemand hier. En áls een agent je wilt laten stoppen geef je een dot gas en weg ben je. In het begin een beetje onwennig om voor de politie te vluchten, maar het is ofwel vluchten, ofwel de spaarpot van oom agent spekken. Een beetje een kat-en-muis-spelletje en de agenten hebben hier een leuke bijverdienste aan. Overigens hebben de meeste locals ook geen motorrijbewijs, maar wel allemaal een scooter...

Indien de agent zelf ook een snelle scooter heeft kun je beter niet doorrijden. Dan is het een kwestie van onderhandelen over de 'boete'. Met 50.000 roepia (€4,00) schijn je een een heel eind te komen.

Tijdens ons eerste tochtje hebben we gebadderd in heetwaterbronnen. Een grappige ervaring om te zwemmen in warm vulkanisch water terwijl de luchttemperatuur de 30 graden ruim overschrijdt. Halverwege onze 2e scootertocht door de bergen kwamen we in een gigantische tropische regenbui terecht. Normaal duren deze nooit lang, maar ditmaal hield het niet op. In een stortregen die je binnen 10 seconden doorweekt, sjeesden we de berg af over wegen die inmiddels meer weg hadden van snelstromende rivieren, terwijl we geen hand voor ogen zagen door de stortregen (zou toch een vondst zijn hier, helmen met ruitenwissers).

Onze tweede stop op Bali was Ubud, het culturele hart van het eiland. Overal zijn prachtige, kleine kunstgalerijtjes te vinden en verschillende Europese kunstenaars hebben zich hier in de loop van de jaren gevestigd. Iedere dag is er wel ergens een traditionele dansvoorstelling te zien. Wij vonden vooral het Monkey Forest sanctuary erg leuk. Hier wonen 300 Balinese Makaken in een stuk jungle aan de rand van de stad. Ze zijn heilig verklaard, net als alle andere levende wezens in het bos; de bomen, de insecten en uiteraard de tempel. In de directe omgeving zijn schitterende rijstvelden en pittoreske dorpjes. In het busje van Lovina naar Ubud hebben we Mickael ontmoet, een Franse reiziger met wie we een poosje optrokken en uiteindelijk naar Kuta zijn gegaan.

Kuta is een kustplaats in het zuiden die vooral bekend is als party-place voor vele hoofdzakelijk Australische toeristen. Het was niet ons plan om hier naartoe te gaan maar Russ, de Australiër met wie we op Java een tijdje zijn opgetrokken, was hier nog een paar dagen voor hij weer naar huis zou gaan. En als je eenmaal in Kuta bent ontkom je niet aan het feesten; we hebben tot diep in de nacht (ofwel vroeg in de ochtend) gedanst op de muziek van een goeie coverband en een DJ, met de lekkerste coctails binnen handbereik.

De laatste paar dagen hebben we doorgebracht in Sanur, een rustiger, groen kustplaatsje aan de zuidoostkust. We overwogen nog even een scootertochtje maar lieten dit idee toch maar varen. De filmische vlucht voor de politie, die ons 2 keer wilde aanhouden (1 keer voor tegen verkeer in scooteren en 1 keer voor controle) zat nog redelijk fris in ons geheugen. We hebben geracet voor ons leven, met 2 scootertjes luid claxonnerend door de wirwar van kleine steegjes om er zeker van te zijn dat we ze kwijt waren.

Dat we op de geplande datum in Australië zijn aanbeland mag ook een wonder heten. Tijdens het inchecken voor onze vlucht kwamen we erachter dat we compleet vergeten waren om onze visa aan te vragen. En zonder visum kom je het vliegtuig echt niet in. OEPS

Na tig keer naar de balie binnen van Air Asia en terug naar buiten te zijn gerend, om hun te laten checken of onze paspoorten al een permit hadden, wisten we niet wat we hoorden toen echt nét op tijd ineens de vergunning verleend bleek. We hebben even staan springen, want we hadden er ons al bij neergelegd dat we heel veel geld en moeite kwijt waren door deze stommiteit.

Dat we vlak voor boarden ontdekten dat we 150.000 Rp p.p. airtax moesten betalen (dus wéér naar buiten, want daar is de enige pinautomaat, de security keek nu echt niet meer blij... wij natuurlijk wel), vonden we niet zo heel erg meer. We konden naar Australië!! En we hadden er superveel zin in!

Tot laterz!