Al op de eerste dag in Sydney worden we getrakteerd op een autotoertje door de stad door John, een schrijver die hier in het voormalig klooster woont in Noord-Sydney waar wij ook verblijven. Naast het complex is een Hare Krishna temple waar heerlijke veganistische maaltijden worden geserveerd.

We zijn hier terecht gekomen via Petrina (mijn nichtje) die hier samen met haar vriend Rick een tijdje heeft gewoond. Er verblijven hier voornamelijk mensen voor langere tijd. Het is een interessante samenstelling van bewoners; buitenlandse studenten, mensen in afwachting van een Australische verblijfsstatus, backpackers die wat langer in Sydney blijven maar vooral mensen die blij zijn dat ze überhaupt een dak boven hun hoofd hebben.

In de vroege ochtend voor kerst is een man in een kamer naast ons overleden aan een overdosis. Pas 33 jaar oud. Het was een naar gezicht toen ik de lamellen opendeed 's ochtends en hem levenloos voor de deur van zijn kamer zag liggen. De beheerder van het complex had al geprobeerd hem te reanimeren, maar dit mocht niet meer baten. Even later loeiden de sirenes door de straat en wemelde het hier van de politie. Hij heeft nog een paar uur voor ons raam gelegen. Een erg treurig begin van de kerst voor zijn familie.

Sydney is een zakelijk opgezette stad met leuke wijkjes rond het centrum met ieder hun eigen karakter. Bij Circular Quay meren de ferry's en de cruiseschepen aan met uitzicht op the Opera House. Darling Harbour is parkachtig opgezet en heeft een mooi entertainmentcentrum, een leuke winkelpromenade en gezellige restaurantjes aan het water. Wij vonden The Rocks erg leuk, de oudste wijk van de stad. Hier zijn ook de meeste Europese invloeden terug te zien in de gebouwen. Dit was vroeger het ruige gedeelte van het centrum, waar de zeelieden hun tijd graag doorbrachten. In de vele smalle steegjes zitten tegenwoordig gezellige eettentjes en pubs. Erg leuk om wat rond te dwalen en een terrasje te pakken.

De botanische tuinen vonden wij ook absoluut de moeite waard. Ideaal gelegen aan het water en naast the Opera House, dus een populaire spot om te relaxen en van de zon te genieten. Dat vinden ook de ibissen en flying foxes (grote vleermuizen) die je overal ziet.

Er zijn rond Sydney twee stranden die binnen de surfsport wereldberoemd zijn, Bondi beach in het zuiden en Manly beach even boven van de stad. Wij zijn alleen in Manly geweest. Topsurfers van over de hele wereld komen hier de golven bedwingen. Een bezoek aan Bondi is er helaas niet van gekomen. Het was ons plan om hier na oudejaarsavond naar toe te gaan maar de 39+ graden koorts waarmee ik op nieuwjaarsdag wakker werd, wist dit te verijdelen.

Eerste kerstdag hebben we doorgebracht met Petrina en Rick en zijn familie. Heel leuk om zover van huis te zijn tijdens de kerst en dan toch een gezellige maaltijd te hebben. Geheel volgens de Australische traditie, met oesters, garnalen, kip, salades en zelfs een cadeautje. Dit was ook mijn eerste ontmoeting in 'real life' met mijn nichtje, dus extra speciaal. We hebben een heerlijke tijd gehad en zien er naar uit om straks in Brisbane elkaar weer te zien. De volgende dag hebben Miriam en ik het dunnetjes overgedaan, aangezien we een enorme koeltas met left-overs meekregen voor Boxing Day (2e kerstdag)

Tussen kerst en oud en nieuw hebben we wederom verre familie van Miriam opgezocht. Ditmaal in the Blue Mountains. (we raken inmiddels de tel kwijt, met al die familieleden die in Australië blijken te wonen)

The Blue Mountains is een berggebied op twee uur treinen ten westen van Sydney. Het dankt de naam aan de oliehoudende bladeren van de Eucalyptusbomen die vanop afstand voor een blauwe gloed zorgen. Op het station van een plaatsje genaamd Katoomba werden we opgewacht door Leonora (achternicht van Miriams moeder), die ons gelijk de toeristische hoogtepunten van het gebied heeft laten zien. Naast de uitgestrekte Eucalyptuswouden zijn adembenemende uitzichten en vele steile rotswanden typerend voor het gebied.

Tegen de avond kwamen we aan in Sunny Corner, een gehucht waar Jenny, Leonora's vriendin, op een idyllisch plekje midden in de natuur woont. Jenny leeft niet alleen in de natuur, ze weet er ook alles van en dat deelt ze graag. Wij hebben 2 nachten doorgebracht in een huisje achterin Jenny's grote tuin vol wilde bloemen. De bewaker van ons schattige schuurtje was een Copperhead snake, oftewel een dodelijk giftige slang. Jake the snake leeft in een hol onder de grond naast het schuurtje en overdag ligt hij graag in het zonnetje op het gras. Hij zal normalerwijze alleen bijten (ja, het is een hij weten we van Jenny) als hij zich bedreigd voelt. Nu is 'zich bedreigd voelen' een subjectief begrip, dus het was wel extra oppassen wanneer we 's ochtends nog slaapdronken uit ons hutje kwamen. Miriam was de eerste ochtend nog niet helemaal wakker, toen ze gapend op 30 cm langs de slang liep, om na een paar meter te bedenken dat ze iets moest checken voor ze langs zijn hol liep. De slang zal waarschijnlijk te verbaasd zijn geweest om te bijten...

Jenny en Leonora hebben ons veel laten zien van de omgeving. Zo hebben we een voormalige goudmijn bezocht waar Jenny ons als een ware tour guide uitleg heeft gegeven. Ook zijn we naar Leonora's huis geweest, in het stadje Bathurst. Daar hebben we ook een bezoekje gebracht aan de universiteit waarvan Leonora directeur was. Uiteraard hebben we een paar rondjes gereden op het Mount Panorama circuit, waar jaarlijks de Baturst 1000 Race wordt gehouden.

Vervolgens hebben we kennis gemaakt met Jenny's dochter Jess en haar echtgenoot Colin en dochtertje Alice van 8 maanden. Zij waren op doorreis en kwamen bij moeders logeren. We hebben een superleuke tijd gehad en mooie wandelingen gemaakt. Het blijft leuk om zo via via weer allerlei leuke mensen te leren kennen!

Oudejaarsavond was te gek! Wat een spektakel! Jaarlijks zagen we de beelden wel voorbij komen in Nederland maar om nu onderdeel te zijn van die sfeer was echt heel gaaf! We hebben vanaf 3 uur 's middags op een kleedje langs het water gezeten en we hadden ook absoluut niet later moeten komen. Ons geluk was dat iemand een bepaalde plek bezet had gehouden en er vervolgens vandoor ging. Wij kwamen dus op het juiste moment aanlopen. Na een aantal gezellige uren te hebben doorgebracht met de mensen om ons heen begon de avond met een vliegshow. Na een reeks duikvluchten scheerde een stuntvliegtuigje een paar keer rakelings over het water. Cool!

Om 9 uur was er vervolgens een eerste vuurwerk. Leuk, maar dan wel als voorprogramma.

Maar ongelofelijk, wat zijn we om 00:00 getrakteerd! Dit vuurwerk was echt fenomenaal! Op allemaal verschillende plekken barstte het los. Boven de Harbour Bridge, vanaf de wolkenkrabbers, bij het Opera House en op verschillende pontons in het water. Supergaaf was het tapijt van vonken dat werd neergelaten vanaf de Harbour Bridge. Na 12 minuten eindigde het geheel met een oorverdovende climax waarbij de lucht volkomen verlicht was.

En ik moet zeggen, we zijn beiden beiden nog steeds geen groot fan van milieu- en geldverslindende vuurwerkshows, maar dit was toch wel een spectaculaire ervaring.

Helaas kent het leven grote contrasten.

Terwijl ik hier in Sydney dit stukje schrijf, is mijn vader onderweg naar de uitvaart van zijn broer, mijn oom Luit. Dan is die 'kleine' wereld toch ineens weer groot.