FOR ENGLISH SCROLL DOWN → IT'S BELOW THE DUTCH TEXT

4 september, Koh Chang, eiland in de golf van Thailand

Onze voeten bungelen bijna in het water. Een paradijselijk rood vogeltje hupt heen en weer op een Chinese roos. Vanaf ons bungalowtje aan zee staren we de golf van Thailand in. We genieten nog steeds na van de kennismaking met ons nieuwe neefje Nathan (scroll naar 23 augustus :)) en halen vrolijke herinneringen op aan de trip die we met Bas z'n oom Gerard hebben gemaakt door Laos. De strandhond heeft haar nieuwe hangplek gevonden tussen onze stoelen. Een flesje Sangsom met cola verzacht mijn door rotsen paarsgekneusde teen - zijn er pijnlijkere plekken dan tenen? - en brengt ons in een relaxte mijmerstemming. De afgelopen dagen hebben we 2 tickets geboekt; een in eerste instantie een tikkeltje spannende keuze die inmiddels een heel verfrissende uitwerking heeft.

20 juli, Siem Reap (Cambodja) - Gerard komt

De tuktuk snort tegen een violetkleurige hemel richting het vliegveld. Deze door Nederlandse luchthavenmedewerkers vaak beledigend gevonden term is hier volledig op z'n plaats. Siem Reap airport is een bijna schattig veldje waar een handjevol mensen stressloos rondhangt. Dat, samen met het kersverse, overweldigende afscheid van alle studenten en van school, verhoogt onze vrolijke stemming en de zin in een gave tijd met Gerard. Kort nadat we zijn vliegtuig zien landen, loopt zijn vertrouwde, roodgeruite verschijning ons met een gulle zwaai tegemoet.

De dagen die volgen zijn gevuld met Gerard onze vertrouwde plekjes laten zien, de favoriete tentjes, de school, fietstochtjes, etentjes met vrienden, Gerards verjaardag, gezakrold worden door speelse straatkinderen, laatste spullen uitdelen en... inpakken om te vertrekken. Onze reis wordt na 4 maanden weer vervolgd. We gaan naar Laos. Met de kiezen op elkaar nemen we afscheid van Siem Reap Riverside, onze vrienden, onze luidhuilende receptionisten en het onvervangbare, vertrouwde stadje. Terwijl de bus wegrijdt, zien we hoe onze thuis steeds kleiner wordt. Des te groter groeit ons hart.

24 juli, Kratie (Cambodja) - onderweg naar Laos

Nog ruim voor het donker komen we aan in Kratie. Kratie ligt op de weg van Siem Reap naar Laos (geografisch gezien bepaald niet, maar infrastructureel gezien wel - het is zoiets als vanuit Amsterdam naar Gent rijden via Berlijn). Nu we hier zijn kan ik Bas en Gerard morgenochtend de berg laten zien waar ik een tijdje geleden geweest ben (zie verhaal 'Goodbye Cambodia'). We delen een kamer en maken ons klaar voor een klamme nacht.

De volgende ochtend worden we na een zweetzame klim hartelijk ontvangen door de nonnen en monniken van wie ik destijds veel geleerd heb. Nu krijgen Gerard en Bas wat wijze Dhamma-lessen voorgeschoteld terwijl we op de grond plaatsnemen. Het voelt geweldig om deze plek en haar van eenvoud stralende bewoners nog een keer te zien en te kunnen tonen. Helaas kunnen we niet blijven eten - een belevenis op zich! - want we moeten op tijd de bus naar Laos halen. De buurvrouw die destijds rondliep met zware artritis kan nu niet meer overeind komen van de pijn. In wit gehuld ligt ze op de planken vloer in haar hutje en wacht ze haar lot af. Met verborgen moeite praat ik met haar terwijl ik zie hoe anders het leven hier in elkaar zit dan in de maatschappij waarin ik ben opgegroeid.

De rit naar Laos voert volledig langs de Mekong. Smalle en brede stukken met drijvende visserswoningen wisselen elkaar af. De bedreigde Irrawady dolfijnen, de enige zoetwaterdolfijnen ter wereld, leven hier. Bij de grensovergang mogen we opboksen tegen straalbezopen douaniers die onrustig worden van reizigers die liever geen steekpenningen betalen bij elk hokje. Na wat voelt als een uur wordt een in rum gedoopte stempel zowat door onze paspoorten heen geperforeerd waarna we onze boekjes naar ons hoofd geslingerd terugkrijgen. Welkom in Laos.

27 juli, Si Phan Don (4.000 Islands, Laos)

De eerste paar dagen Laos fietsen, hangmatten en chillen we op 2 van de 4.000 eilandjes. Vanuit onze paalhuisjes kijken we de rijstvelden in en de koeien aan en hebben we onder de sterrenhemel mooie gesprekken tot we onszelf in slaap wiegen in de hangmatten.

30 juli, Pakse - Phu Phieng Bolaven (Laos) - motortocht door Bolaven Plateau

We hebben er alle 3 een leuk handje van, nieuwe vrienden maken. Zo komt het dat we op dag 1 op het vasteland van Laos 's avonds met z'n 10-en aan een Indische tafel zitten, waarvan iedereen elkaar dus op dat moment leert kennen. Met 2 van hen, Carmen en Mara, trekken we 2 dagen later op de motor door het Bolaven Plateau. Voor Gerard een motordoop! En meteen de chaos van het Laotiaans stedelijk verkeer in. Bas en ik kijken elke halve minuut achterom of hij al ergens een tempel is binnengereden maar zien steeds weer een aanstekelijke lach achter een dikke duim.

Het Bolaven Plateau is Laos' voornaamste koffieplantageregio. Overal zien we plukkers en dragers aan het werk, veelal oudere vrouwen met een naar zware lasten gevormde lichaamsbouw, de grote manden op hun rug aan hun voorhoofd gebonden. Het verbaast ons dus niet dat we in deze regio, en überhaupt in Laos, de lekkerste koffie te drinken krijgen. Ze zouden alleen es wat meer info over de koffiebonenplukkers mogen geven op de supermarktverpakkingen.

We rijden van waterval naar waterval, het 2e element wat typerend is voor dit gebied, en komen uiteindelijk bij het gezelligste guesthousje van Laos vlakbij de grote Tad Lo waterval. Samen met het gezinnetje dat deze homestay runt koken we de typische sticky rice, knoflook-pompoensoep, allerlei mixed veggies en bloemen en grote vissen met lemongrass. Terwijl we aanvallen op het toetje, huppelen jonge geitjes, biggetjes en pups zorgeloos om ons heen. We tafelen na tot middernacht en horen hun dappere familieverhalen voor het slapengaan.

Eén plaatje zullen we niet snel vergeten. Dat is die waarop we de regenachtige trip terug naar Pakse rijden en Gerard zichzelf, zijn rugzak en motor bij elkaar weet te houden in een 3-kleurig wapperend lappenspel van verschillende gescheurde poncho's. En dat je dan verkleumd in de stromende regen aan hem vraagt: Gaattie? En dat je dan vanonder een puntmuts exact dezelfde tevreden lach en duim krijgt als die waarmee hij met een biertje in de hangmat ligt te zonnen.

31 juli, Vientiane (Laos)

In de nachtbus naar de hoofdstad Vientiane nemen we het ervan. Officieel is zo'n busbed natuurlijk voor 2 personen bedoeld. Maar dat vinden wij natuurlijk van niet. Zeker niet als er om ons heen nog wel wat van die zogenaamde 2-persoonsgevallen beschikbaar zijn. Dus liggen we languit, breeduit en broekuit met koekjes elk in een royaal bed achterin de bus tot we morgenochtend in Vientiane zijn.

Vientiane is opvallend schoon en het oogt bijna rijk. Langs de boulevard en door de rest van de stad is de Franse 19e-eeuwse invloed duidelijk te zien. Destijds werd Vientiane door de koloniserende Fransen volledig opnieuw gebouwd. Van de enorme armoede die Laos nog steeds kent is hier weinig te zien.

4 augustus, Vang Vieng (Laos)

En toen was het tijd om verder te gaan. Gerard neemt morgen het vliegtuig terug naar Delhi en wij vandaag de minivan naar Vang Vieng, zo'n 6 uurtjes (=120 km) door de bergen verder richting het noorden. 's Avonds op het dak van ons guesthouse zien we vanuit de onmisbare hangmat hoe de zon langzaam de bergen rood kleurt en langzaam verdwijnt.

Vang Vieng is vooral populair bij liefhebbers van tubing. Op de prachtige Nam Song river kunnen toeristen zich in de binnenband van een tractor (memories!!) een paar km naar beneden laten voeren; een attractie die inmiddels volledig verweven is met om de 100 meter bij één van de barretjes langs het water stoppen om bij te tanken. Op zich een leuk idee maar helaas weten veel toeristen er niet goed raad mee; jaarlijks verdrinken hier veel dronken toeristen.

Op de fiets door de bergdorpjes is er nog genoeg authentiek Laos te vinden. Laos telt zo'n 132 verschillende etnische groepen, waaronder de Hmong tribes. Hoewel het ondoenbaar is om alle verschillen in klederdracht, taal, gezichten en gewoontes te ontdekken, vallen ons wel regelmatig nieuwe 'kenmerken' op. Grote oorpiercings op de ene plek, felrode gezichten op de andere, geslepen of zwarte tanden weer ergens anders en elk weer een eigen verzameling kleurrijke hoeden, kleren en rammelende riemen.

10 augustus, Luang Prabang (Laos)

Een paar dagen zijn we nu in Luang Prabang, de culturele hoofdstad van Laos. Tijdens de lange bergtocht noordwaarts worden we getrakteerd op adembenemende uitzichten. Het mooie centrum van Luang Prabang heeft om begrijpelijke redenen het Unesco-stempel gekregen. Het schiereilandje heeft een overvloed aan tempels en galerieën en opnieuw de oud-Franse stijl huizen en steegjes. Elke ochtend vroeg lopen honderden monniken in een serene, oranje stoet met hun bedelmanden door de straten waar bewoners hun eten met hen delen. Op verschillende plekken staan straatkinderen om eten te bedelen bij de monniken die zojuist hun aalmoezen hebben ontvangen.

En toen...

waren de laatste weken van onze trip aangebroken. Ja toch echt. In Luang Prabang laten we alle mogelijkheden de revue passeren: Birma, Sri Lanka of toch Vietnam? De eerste en de laatste zijn vanwege heftige regenval tijdelijk voor flinke stukken onbegaanbaar. Bepaalde delen van Laos overigens inmiddels ook; als we terug zouden willen naar waar we vandaan kwamen kan dat momenteel niet over land of water. Vanuit ons raam zien we hoe de Mekong in een paar dagen tijd meters is gestegen en in woest tempo hele bomen met zich mee slingert. De bewoners staan dagenlang aan de hoge oevers te kijken naar het spektakel dat regenseizoen heet.

Omdat we als afsluiter van deze reis een plekje zoeken met iets meer zon dan regen om nog even na te genieten van alle avonturen, kiezen we voor een Thais eilandje. Hier zien we al jongensnamenradend uit naar de 23e...

23 augustus, Koh Chang (Thailand)

Ons kleine neefje is er!!! Alsof het voor het eerst is zitten we enthousiast het laptopscherm te aaien terwijl we op skype kennis maken met ons paar uur oude, allerkleinste neefje...Nathan!! Verrukt kijken we de kamer in waar zijn vrolijke zusjes en broer om hem heen drentelen terwijl trotse moeder Hennie en mijn broer Daan ons scherm binnenglunderen.

Helemaal voor het eerst is het niet; Nathan is ons speeltje 'nummer' 14! Wat een feest zal dat zijn straks weer thuis (en wat een kleurrijk zooitje in de backpacks)!

Zoals dat helaas zo vaak samen lijkt te vallen, moet ondertussen in Nederland een lieve vriend afscheid nemen van zijn moeder en een lieve vriendin van haar vader, beiden veel te jong. We voelen het verdriet, de herinneringen en de dapperheid op afstand mee en bevinden ons weer even heel ver weg...

4 september, Koh Chang (Thailand)

Na een onvergetelijk avontuur van uiteindelijk 11 maanden genieten we nu nog even van de zon, de zee en elkaar voor we elkaar een tijdje niet gaan zien in real life. We hebben onze vervolgstappen bepaald en onze tickets gekocht!

Zoals eerder al een beetje aangegeven heb ik de behoefte om wat tijd voor mezelf te nemen, te reflecteren en te schrijven vóór de grote oversteek naar Europa. Eenmaal terug in Nederland zal het niet eenvoudig zijn om een periode echt alleen door te brengen en de tijd en ruimte te vinden om na te denken over een nieuwe invulling van het leven ná onze reis. Daarnaast is het een grote wens van mij om naar Nepal te gaan. Bas voelt niet de behoefte om veel langer in Azië te blijven en ziet er na een prachtige reis naar uit om terug te gaan, nieuwe plannen te maken en te ontdekken wat er op zijn pad komt.

Dus...

Bas vliegt op zondag 16 september van Bangkok naar Brussel en ik vlieg dezelfde dag, 2½ uur vóór Bas, van Bangkok naar Kathmandu, Nepal, waar ik plan ongeveer anderhalve maand te blijven. Het zal gek, spannend en afkicken zijn, zo'n poosje zonder de ander; maar tegelijkertijd zien we uit naar een verrijkende periode.

Wordt vervolgd...!

Wij zeggen: Lao jer gun!!

ENGLISH

September 4, Koh Chang island (Gulf of Thailand)
Our feet are dangling in the water. A red bird of paradise hops back and forth on a Chinese rose. Sitting in front of our little bungalow by the sea we stare into the Gulf of Thailand. We're reminiscing about the first acquaintance with our newest little baby nephew Nathan (scroll to August 23 :)) and laughing about the funny memories of the trip through Laos with Bas' uncle Gerard. Our local friend the beach dog has found her new hangout between our chairs. A bottle of Sangsom-coke soothes my purple toe bruised on the rocks - are there spots that can be more painful than toes? - and puts us in a relaxed, contemplative mood. We just bought 2 tickets, a choice that was a bit exciting initially but has a very refreshing effect meanwhile.

July 20, Siem Reap (Cambodia) - Gerard's coming
Under a violet sky our tuktuk buzzes towards the little airport. A handful of people hangs around, contagiously stress free. That, along with the fresh and overwhelming farewell from all students at school, increases our joyful mood as we look forward to a great time with Gerard. Not long after we see his plane landing, his familiar red checkered appearance walks through the glass doors and greets us with a generous wave.
The days that follow are filled with showing Gerard around at our favorite food stalls and bars, school, bike rides, dinners with friends, Gerard's birthday, being pickpocketed by playful street kids, distributing some last belongings and... packing our stuff. After 4 months our journey will be continued to Laos. While trying to stay courageous we say goodbye to our beautiful friends and irreplaceable home Siem Reap Riverside. As the bus drives us further away we see how our sweet home town is getting smaller. Yet the greater grow our hearts!

July 24, Kratie (Cambodia) - on our way to Laos
We arrive in Kratie well before dark. Kratie is situated on the road from Siem Reap to Laos (that is infrastructurally; geographically it's like driving from Melbourne to Cairns over Alice Springs). Now that we're here I can show the mountain where I've been a little while ago (see story 'Goodbye Cambodia') to Bas and Gerard tomorrow morning. We share a room and get ready for a dampy night.
After a sweaty climb the next morning we're warmly welcomed by the nuns and monks from whom I've learned a lot. Now it's Gerard's and Bas' turn to receive some wise Dhamma lessons while we sit on the floor. It feels great to be here again and to be able to show this place and its inhabitants who shine in conquering simplicity. Unfortunately we can't stay for lunch - which is an experience in itself! - because we would miss the bus to Laos. The neighbor who, at the time I was there, was walking around with severe arthritis is now paralyzed by pain. Dressed in white she's lying on the wooden floor in her hut and awaits her fate. With hidden trouble I talk with her and again I realize how different this life is from where I grew up...

The road to Laos leads along the Mekong. We pass by narrow and wide pieces of the river with floating fisherman's houses. The endangered Irrawaddy dolphins, the only freshwater dolphins in the world, live up here. At the Laos border we compete against drunk customs officers who don't like travelers who prefer not to pay bribes at every booth. After what feels like an hour a stamp baptized in rhum almost perforates our passports after which our little stamp books are being thrown back to our heads. Welcome to Laos. :)

July 27, Si Phan Don (4.000 Islands, Laos)
The first few days in Laos we take the bicycles, the hammocks and the beers on the 4.000 islands. From our pile house we stare over the rice fields, in cow's eyes and at the star filled sky while having nice conversations and lulling ourselves asleep in the hammocks.

July 30, Pakse - Phu Phieng Bolaven (Laos) - motorbike trip through Bolaven Plateau
All of us like making new friends. That's how on day 1 on the mainland of Laos we're having Indian dinner with 10 new people, of which everybody gets to know the other at that moment. Two days later we take the motorbike to cross the Bolaven Plateau with 2 of our new friends. This is Gerard's motorbike hazing... through the chaos of the Laotian city traffic! Bas and I look back every 30 seconds to see whether his motorbike has entered a temple somewhere along the road yet but all we keep seeing is his everlasting smile behind a high thumb.

The Bolaven Plateau is Laos' principle coffee growing region. Pickers and carriers are at work everywhere we look; mostly they are elderly women whose backs have been shaped to the daily heavy loads. Large hanging baskets are bound to their forehead. It's not surprising at all that we get to drink the best coffee in this region and in Laos in general. If only the manufacturers would (be able to) put some real information about the plantation workers on the packaging that are being sold worldwide.

We drive from waterfall to waterfall which is the second element that is typical for this area and right before dark we arrive at Laos' coziest guesthouse, near the big waterfall of Tad Lo. The family who runs this home stay teaches us how to cook the typical Lao sticky rice, garlic-pumpkin soup, colorful mixed veggies and flowers and big fish stuffed with Lao herbs and lemongrass. Carefree little baby goats, piggies and puppies bounce around while we attack the dessert, a local variant of honey pancake shreds. We dine until midnight and hear the brave family stories before bedtime.

July 31, Vientiane (Laos)
The night bus to the capital city Vientiane gives us more comfort than expected. Though the dubble bus beds are meant for 2 people we think it's a shame not to use the empty beds. So we're all lying sprawled and sprawling surrounded by biscuits in our spacious beds at the back until we arrive in Vientiane tomorrow morning.
Vientiane is remarkably clean and looks almost like a rich city. Along the promenade and the rest of the city the 19th-century French influence is clearly noticeable. At that time the colonizing French were rebuilding Vientiane completely. Up here there's not much to see of the severe poverty that still exists in Laos.

August 4, Vang Vieng (Laos)
Time to move on. Gerard is taking his flight back to Delhi and we're heading to Vang Vieng, about 6 hours (= 120 km) by minivan through the mountains to the north. In the evening, sitting on the rooftop, we watch the mountains turn sun kissed red.

Vang Vieng is a tubing-hub. The beautiful Nam Song River is a great attraction for tourists who enjoy sliding down in a big inner tube (childhood memories!!) for a few km, which is now completely intertwined with taking a 'break' every 100 meters at one of the many bars along the riverside. It could have been just a nice idea but unfortunately many tourists don't know how to enjoy it; every year many of them die of drowning while going in the water too drunk or stoned.

On the bicycle through the mountain villages there is plenty of authentic Laos to be found. Laos has about 132 different ethnic groups including the Hmong tribes. Although it's impossible to recognize all differences in traditional clothing, language, faces and habits we often discover new characteristics. Big piercings in one village, bright red faces in another one, sharpened or black teeth somewhere else and each having their own series of colorful hats, clothes and rattling belts.

August 10, Luang Prabang (Laos)
We're now in Luang Prabang since a couple days, the cultural capital of Laos. The long mountain trip further up to the north was filled with breathtaking scenery. The beautiful center of Luang Prabang has received the UNESCO stamp for obvious reasons; the peninsula has an abundance of temples and art galleries and again the French-style balcony houses and little alleys. Early every morning hundreds of monks walk through the streets in a serene, orange procession passing by the inhabitants who sit ready to donate their food in the monk's baskets. Street children stand at the end of each row begging for food to the monks who just received their alms.

And now...
the last weeks of our big journey have started....! Now where to spend them? We consider 3 options: Burma, Sri Lanka or Vietnam. The first and the last option are partially impassable due to heavy rainfall. Same story with certain parts of Laos by the way; if we wanted to go back to where we came from it would impossible to go over land or water at this moment. From our window we can see how the Mekong has risen for meters in a few days time and how it takes along big trees in its untamable flow. The residents are standing high above the river banks for days watching the scary spectacle called rainy season.

As we're getting closer to the end of this trip hoping to find a place with a little more sun rather than rain and especially with some good, relaxing elements to look back at all the adventures together, we choose for a Thai island, Koh Chang. Here we wait patiently, guessing boys names while looking forward to the 23rd...

August 23, Koh Chang (Thailand)
There he is, our little baby nephew! As if it were for the first time we gently caress the laptop screen, so excited while being introduced through skype to our few hours old, little nephew... Nathan! His sisters and brother cheerfully gambol around him and his proud mother Hennie and my brother Daan shine through the skype screen.
Nathan is actually not the very first family expansion, he is our toy 'number' 14! What a huge party it will be back home (and what a colorful mess in the backpacks)!

Unfortunately, like it always seems to come together, at the same time 2 dear friends in Holland have to say goodbye to their parents, both way too young. We feel the fight, the sadness and the bravery on a distance and again find ourselves far away from home...

September 4, Koh Chang (Thailand)
Before ending this big unforgettable adventure that kept us on the road for 11 months we now enjoy some sunny beach life and the time together before we'll be separated for a while. We've decided on the next steps and bought our tickets!
As said earlier I would like to take some time of reflection and writing before going back to Europe. Back in the Netherlands it won't be easy to stand still and find this time and space. Apart from this it's also a long wish of mine to go to Nepal. Bas doesn't have the wish to stay much longer in Asia and looks forward to going back after a wonderful trip and to make new plans and discover what's on his path.

So...
on Sunday 16^th September Bas will be flying from Bangkok to Brussels and the same day, 2½ hours before him, I will be flying from Bangkok to Nepal where I plan to stay for about six weeks.

It will be exciting and weird to be without the other for a while but we both look forward to an enriching time.

To be very continued... :)

We say: Lao jer gun!